Sex-workerzy z Kanady założyli związek zawodowy

Sachi Onyx Keller właśnie założyła związek zawodowy. To nic dziwnego, zwłaszcza w Kanadzie, gdzie prawa pracownicze to kwestia ważna. Tyle, że Sachi jest striptizerką, a wraz z nią do związku wstąpili kanadyjscy sex-workerzy.

Zorganizowanie się w związek zawodowy zapewnia lepsze standardy pracy – zapewnia Keller na łamach Vice.com. Sachi Keller narzekała w przeszłości na warunki pracy, brak przerw czy wymuszanie na niej zmiany fryzury. Skoro społeczeństwo pozwala jej pracować, powinno dać jej też możliwość walczyć o lepsze warunki – pomyślała i skrzyknęła znajomych do związku.

Związek zawodowy gwarantem lepszej pracy

Onyx jest zwyciężczynią Miss Nude Canada i niedawno wygrała Miss Burlesque North America Best Overall Show 2020. Jest również instruktorką tańca na rurze. Doceniono ją jako tancerkę – występowała na scenie ze Snoop Doggiem, jest główną gwiazdą w każdy czwartkowy wieczór w Spotlight Cabaret w Edmonton.

Jako striptizerka działa w branży, która jest zdominowana przez białe kobiety. Z tego powodu widzi większe niż dla białych pracownic problemy . Mówi, że trudno jest bronić siebie jako kolorowej pracownicy w organizacji, która historycznie była bardzo biała. Spotyka się z dyskryminacją, zaniżaniem prac, celową ograniczaną liczbą godzin w pracy.

Keller utworzyła organizację związkową w swoim miejscu pracy dla swoich koleżanek i kolegów po fachu. Ma nadzieję, że do ruchu dołączą się sex-workerzy z innych miejsc. Na razie to problem, bo pracownicy seksualni boją się ruchu związkowego, obawiając się szykanowania przez pracodawców. Keller martwi się, że rząd niespecjalnie interesuje się losem sex-workerów. Onyx argumentuje, że skoro rząd zezwala na biznes, w którym korzysta się z pracy takich osób jak ona, to powinien zadbać o pracowników tego biznesu. „Powinniśmy mieć takie same prawa i przywileje jak inni” – mówi serwisowi Vice.com.

Prawa sex-workerów na świecie…

Związki zawodowe sex-workerów powstały w Holandii, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii. Organizacja Human Rights Watch stoi na stanowisku, że potrzebna jest pełna dekryminalizacja dobrowolnego świadczenia usług seksualnych przez dorosłych. HRW uważa, że kryminalizacja seksu osób dorosłych, zakładające, że jest on dobrowolny – jest niezgodna z prawem człowieka do osobistej autonomii i prywatności. Rządy nie powinny mówić wyrażającym zgodę dorosłym, z kim mogą mieć stosunki seksualne i na jakich warunkach. Co za tym idzie, płatna stosunki seksualne nie powinny być powodem odpowiedzialności karnej. Tym bardziej nie powinny być karane inne zawody związane z seksem, tak jak striptiz, który jest zawodwem Onyx Keller.

Kryminalizacja sprawia, że pracowników seksualnych pozbawia się praw i naraża na na przemoc, w tym gwałty, napaści i morderstwa. Kryminalizacja pracy seksualnej ma również negatywny wpływ na prawo pracowników seksualnych do ochrony zdrowia i do mieszkania. W Norwegii i Szwecji prostytucji nie wolno uprawiać, a prawo pociąga do odpowiedzialności za korzystanie z niej. To, co miało obronić pracowników seksualnych doprowadziło do sytuacji, w której sex-workerzy boją się o dach nad głową. W 2015 Amnesty International sygnalizowała, że w Norwegii osoby świadczące usługi seksualne były rutynowo eksmitowane ze swoich domów.

…oraz w Polsce

W Polsce działa koalicja na rzecz praw pracownic i pracowników seksualnych. Pozornie sytuacja sex-workerów w Polsce jest lepsza niż np. w Szwecji. Koalicja jednak twierdzi inaczej – bo choć samo świadczenie usług seksualnych nie jest nielegalne, jednak przestępstwami są działania tzw. trzecich stron związane z organizacją pracy seksualnej. To z kolei spycha osoby pracujące seksualnie do szarej sfery, ponieważ skryminalizowane są relacje pracownicze i miejsca pracy. Karze podlegać może „nachalne” oferowanie usług seksualnych. Dochody z pracy seksualnej nie są nielegalne, jednak osoby świadczące usługi seksualne nie mają możliwości zarejestrowania swojej działalności, płacenia podatków od dochodów oraz odprowadzania składek emerytalnych i chorobowych. Koalicja zwraca uwagę, że potrzebne są prawa dla pracowników seksualnych, którzy zawsze byli i będą dalej działać na rynku, a zasługują na godne traktowanie. Potrzeba edukacji, ochrony zdrowia, a nawet zasad BHP.

Grafika – Vince Mansuloart