Skala poważnych naruszeń praw dzieci na świecie jest niewyobrażalna

Od 2005 do 2020 r. Organizacja Narodów Zjednoczonych potwierdziła ponad 266 tysięcy poważnych naruszeń praw dzieci w 30 konfliktach zbrojnych w Afryce, Azji, Ameryce Łacińskiej i na Bliskim Wschodzie. To średnio 71 poważnych naruszeń praw dziecka każdego dnia. Ale to tylko wierzchołek góry lodowej.

UNICEF w raporcie „25 years of children and armed conflict: Taking action to protect children in war”, podkreśla, że potwierdzona liczba naruszeń praw dziecka nie odzwierciedla faktycznej sytuacji. Ograniczenia w dostępie do poszkodowanych, brak bezpieczeństwa czy wstyd, ból i strach, którego doświadczają ofiary, często utrudniają zgłaszanie, dokumentowanie i weryfikację poważnych naruszeń praw dzieci w sytuacji konfliktu zbrojnego.

Ile naprawdę jest naruszeń praw dzieci?

UNICEF podsumowuje w swoim raporcie, że w latach 2005-2020 ponad 104.100 dzieci zostało zabitych lub rannych. Dalej – ponad 93 tysiące dzieci zostało zrekrutowanych do grup zbrojnych. Co najmniej 25 700 najmłodszych zostało porwanych przez strony konfliktu. 14 200 dzieci wykorzystano seksualnie lub zmuszono do małżeństwa. ONZ potwierdziła ponad 13 900 ataków na szkoły i szpitale. Odnotowała także 14 900 przypadków odmowy dostępu pomocy humanitarnej do dzieci.

Ten raport w najdobitniejszy sposób przedstawia porażkę świata w ochronie dzieci przed poważnymi naruszeniami ich praw w czasie konfliktu zbrojnego. Poważne naruszenia praw dzieci niszczą całe rodziny i społeczności jeszcze bardziej utrudniając przywrócenie i utrzymanie pokoju, bezpieczeństwa i stabilności. Nie możemy się godzić na to, że naruszenia praw dzieci są czymś nieuniknionym w czasie wojny.

Catherine Russell, DyrektorkA Generalna UNICEF

Opierając się na szesnastu latach danych, raport ilustruje wpływ, jaki konflikty zbrojne wywarły na dzieci. Raport analizuje, w jaki sposób informacje o udokumentowanych poważnych naruszeniach są wykorzystywane do reagowania na potrzeby dzieci oraz jakie sposoby wpływu na strony konfliktu umożliwiają zakończenie łamania prawa i zapobieżenie kolejnym poważnym naruszeniom.

Czy dzieci są coraz bardziej bezpieczne?

Na to pytanie raport nie przynosi optymistycznej odpowiedzi.

Od 2005 r. systematycznie rosła liczba poważnych naruszeń praw dzieci popełnianych w ciągu 12 miesięcy. W 2014 r. po raz pierwszy liczba ta przekroczyła 20 000, osiągając 26 425 naruszeń rocznie w 2020. W latach 2016-2020 średnia dzienna liczba potwierdzonych poważnych naruszeń praw dzieci doszła do 71 przypadków.

Raport zauważa, że wiele dzieci cierpi z powodu więcej niż jednego naruszenia ich praw. Na przykład uprowadzenie dziecka często łączy się z np. zmuszeniem do walk czy wykorzystaniem seksualnym. Uprowadzane dzieci, zwłaszcza dziewczęta, są narażane na przemoc seksualną, w tym gwałt i przymusowe małżeństwo.

W raporcie stwierdzono, że wszystkie strony konfliktu, zarówno państwa, jak i podmioty niepaństwowe, dopuściły się poważnych naruszeń praw dzieci. Od 2016 do 2020 r. państwa – w tym koalicje krajowe i międzynarodowe – były odpowiedzialne za co najmniej 26 procent wszystkich naruszeń. Dla porównania, podmioty niepaństwowe dopuściły się około 58 procent wszystkich zweryfikowanych naruszeń. To podkreśla konieczność zaangażowania wszystkich stron konfliktu w działania na rzecz walki z naruszeniami praw dzieci.

Czy można zmniejszyć ilość naruszeń praw dzieci?

Jednym ze sposobów walki z przypadkami poważnych naruszeń praw dzieci jest opracowywanie i wdrażanie Planów Działania podpisywanych przez strony konfliktu. Plany te zawierają konkretne, określone w czasie działania mające na celu ustanowienie trwałych środków ochrony dzieci przed skutkami konfliktu. W latach 2005-2021 strony konfliktu podpisały łącznie 37 Planów Działania w 17 sytuacjach konfliktowych. Około 70 procent Planów Działania zostało podpisanych z podmiotami niepaństwowymi, a pozostałe 30 procent – z podmiotami państwowymi.

UNICEF podkreśla w raporcie pozytywny wpływ Planów Działania na ochronę praw dzieci zarówno w perspektywie krótko, jak i długoterminowej.

Niestety stale rosnąca liczba niepaństwowych grup zbrojnych, stosowanie nowych środków i metod walki, a także coraz częstsze użycie broni palnej na obszarach zaludnionych to tylko niektóre z wielu czynników przyczyniających się do tworzenia bezprecedensowych wyzwań dla ochrony dzieci w sytuacjach konfliktu zbrojnego.

Wnioski?

Dzieci ubogie, ze specjalnymi potrzebami oraz dzieci-uchodźcy są narażone na większe ryzyko poważnych naruszeń praw dziecka.

Dostępne dane wskazują, że zweryfikowane przypadki poważnych naruszeń dotyczyły głównie chłopców. Na przykład w 2020 r. chłopcy stanowili 73 procent wszystkich ofiar poważnych naruszeń praw dzieci. Zdecydowana większość najmłodszych zrekrutowanych do grup zbrojnych, uprowadzonych oraz zabitych/okaleczonych to chłopcy (odpowiednio 85 procent, 76 procent i 70 procent). Dziewczęta stanowiły 1/4 (26 procent) wszystkich ofiar poważnych naruszeń praw dzieci, ale aż 98 procent ofiar gwałtu i przemocy seksualnej.

W latach 2016-2020 79 procent wszystkich zweryfikowanych ofiar wśród dzieci (czyli około 41 900 najmłodszych) było tylko w pięciu krajach: Afganistanie (30 procent), Izraelu i Palestynie (14 procent), Syrii (13 procent), Jemenie (13 procent) i Somalii (9 procent).

Używanie broni palnej, szczególnie na obszarach zaludnionych, stanowi stałe zagrożenie dla dzieci i ich rodzin. Tylko w 2020 r. broń palna i niewybuchy pozostałe po wojnie były odpowiedzialne za co najmniej 47 procent wszystkich ofiar wśród dzieci, co spowodowało śmierć i okaleczenie ponad 3900 najmłodszych.

Należy zauważyć, że wzrost liczby weryfikowanych naruszeń praw dzieci podkreśla rosnące znaczenie mechanizmu monitorowania i raportowania. Chociaż ogólna zdolność Organizacji Narodów Zjednoczonych do dokumentowania i weryfikacji incydentów rośnie z roku na rok, to różni się ona w zależności od konkretnego naruszenia i konfliktu zbrojnego.

UNICEF i partnerzy będą robić wszystko, aby zapobiec poważnym naruszeniom praw dzieci. Mając teraz więcej niż kiedykolwiek po II wojnie światowej dzieci dotkniętych konfliktami, przemocą i kryzysami, ta praca nigdy nie była tak potrzeba, dodaje Catherine Russell.